Таа рече: ′′ Не се јавувај на лекар, сакам да заспијам мирно, со твојата рака во мојата.”

И раскажа за минатото, како се сретнале, првиот бакнеж. не плачеа, се насмеаја. Не жалеа за ништо, благодарни беа. Тогаш таа нежно повторуваше: ‘ Те сакам засекогаш! ‘ И ги врати зборовите, и даде мек бакнеж на челото. Ги затвори очите и заспа мирно со раката во неговата.

Љубовта е она што е важно затоа што човекот доаѓа на овој свет со ништо друго освен љубов и остава со ништо друго освен љубов. Професија, кариера, банкарска сметка, нашата стока се само алатки, ништо повеќе. Сè останува тука. Сакај, како да нема ништо поважно во твојот живот.