Мислев дека сум генијалец затоа што можам да потрошам пет милиони за вечер. Воопшто, парите не ми беа важни. Што ќе ми е куќа кога имам еднособен стан. Излезе дека тоа ми е доволно, не ми треба повеќе. И кога немав пари, бев мирен и среќен. Не е само до музиката…
Луѓето знаат што правев и поминувам. Почнуваат да се идентификуваат со вас и затоа ве сакаат. Сепак, постојат луѓе кои мислат дека сум будала без пари и пијаница, но во основа тоа е дел од тоа што сум. Малку лудо тоа е сигурно.
Порано мислев дека сум позер и фолирам што живеам. Подоцна сфатив дека нема врска со фолирање. Утре можам да пеам во кафеана за триста стари илјади. Затоа што само музиката може да ме исполни до крај и без други желби. Живеам од неа и живеам за неа.