Мислев поштено да заработувам , но…

Паднавме во финансиска криза. Во брак сме скоро 20 години, секогаш живеевме пристојно. Три ќерки, плус сите други обврски, беше невозможно да се израмнат. Иако и мојот сопруг и јас сме факултетски образовани, невозможно беше да најдеме работа, ние имаме над 40 години и никој не сакаше да не вработи. На крајот, бевме принудени да го направиме најлошото, мојот сопруг го посетува градот секоја вечер, собира „вредно“ ѓубре, а јас се вработив во локално кафуле, поточно КАФАНИ.

Мислев да заработам за живот, но првиот ден сопственикот на тоа кафе ме „влече“ до магацинот и за прв пат го изневерив сопругот. Морав, сепак со текот на времето станав вистинска евтина стока. Скоро секој ден сум со 2-3 стари пијаници за ситни пари 5,10 евра, но добро ми доаѓа. Откако заработив вака скоро една година, мојот сопруг ме замоли синоќа да престанам да го правам тоа, затоа што не може повеќе ментално да издржи. Како што рече, почнувам да го гадам иако е свесен дека не го правам она што ќе го сакам.